Hetzelfde beeld.
Maar het is ander water.
Oneindig ander water dat
over mijn voeten stroomt.
Verkwikkend en verfrissend.
De zon verwarmt me en
ik vervolg mijn weg.
De peilloze diepte van
de afgrond is duizelingwekkend.
Maar ik sta stevig op de rotsen.
Zeker van mezelf.
Bedankt Moeder Natuur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten