Feedback

De hoge heren en dame hadden de tijd genomen om de eilandjes tot een hechte eenheid te smeden. Middels feedback zou het zeker lukken. Met een kritische blik monsterden ze elkaar. Het werd een vlijmscherp analytisch moddergevecht. Toch jammer dat niemand hen ooit geleerd had te ontvangen. Wat een gemis.

Zweverig

"Zweverig" is een hokje waar mensen je instoppen als ze geen grip op je krijgen. Je bent te vrij, leeft je eigen leven en dat kan voor anderen confronterend zijn. In de spiegel die je bent zien ze zichzelf gevangen. Pijnlijk. De sticker "zweverig" is een pleister op hun wond.

Maar, blijf zweven, want:

Ik zweef en ik zweef, tussen de wolken

Ik zweef en ik zweef, kan overal naar toe

Ik had nooit gedacht, en nooit durven dromen...

Ik voel me zo vrij, en niet meer zo moe

Ik voel me zo vrij, ik vlieg naar je toe!

(Liedje uit het Regenboogbos)

Slechts dank verschuldigd

Er zijn zo van die lessen in het leven die ik maar niet onder de knie krijg.

Aannemen wat me gegeven wordt is er zo één. 

Ik wil niemand tot last zijn, voel me bezwaard, schuldig.

Vandaag heb ik de medaille van mijn schuldgevoel eens omgedraaid.

Wat denk je? DANKBAARHEID!

Laatste loodjes syndroom

In nood, of tijdens verbouwingen, leer je je vrienden kennen. Aangenaam.

Ze brachten pannen pastasaus, kannen koffie en campingkeukenspullen.

We mochten er logeren, ze haalden de kinderen op en deden de was.

Alles loopt vlotter dan op rolletjes. Niks te klagen. Bijna klaar. 

Uitgerekend nu ben ik kriegel en cranky. 

Wind

Wapperend wit wasgoed steekt fel doch vriendelijk af tegen het bruine bladerdak. Daarboven flitst de jachtig jagende dreigende onweerswolkenlucht voorbij. Ik vlucht en verschuil me. Binnen voel ik me veilig. Ziedend, suizend, razend, stormend waait het allemaal wel weer over.

Ik wacht... op verstilde bomen, helderblauwe hemel en kurkdroge was.

Kwakkelherfst

De snotterwinter waar geen einde aan kwam is alweer een relatief warme zomer geleden. De dagen worden korter. De winkelketens schrijven najaarsmode voor. De regen maakt modder van de bladeren op de weg. Vandaag rillen in een dikke trui, morgen zweten in de nazomerzon. 

Zo slingeren we door de kwakkelherfst.

Wees goed wees slecht wees jezelf parfum

Tussen een piekernacht en een stressdag sta ik onder de warme douche.

Ik kijk uit naar het moment waarop deze dag van mij wordt.

De fles is van een eenvoudige elegantie. De frisse luxe van de spray kietelt.

Ik word blij van mijn "wees goed wees slecht wees jezelf parfum".

Neus

Maastricht ruikt naar parfum tijdens de ridderrronde.

Naar warme seizoensvlaai en versgebrande koffie op een doordeweekse zaterdag. Er zijn zoemende straten met de suikerzoete geur van honingbomen. De geur van honderden bougiekes omarmt je als een troostrijke deken.

Zij weten dat allang - de creatieve, energieke, ondernemende dame...

en haar neus.

BRUIS

"Nouhou! We hebben woensdag nog wel zó mooi gezongen voor de jury, en nu hebben we alsnog verloren! Laten we maar eerst een ijsje eten mama, dan gaan we daarna gewoon weer dansen!" Gelukkig zit sippen hier niet in de genen. Mestreech gaat verder waar ze gebleven was. 

BRUISend cultuurweekend!

2018

De nacht ervoor was hij naar het plein gegaan.

De volle maan zette de kerktorens in een geheimzinnig licht.

Met stoepkrijt tekende hij vlakken. 

Voor zonsopgang gaf hij ze nog vlug een nummer.

Toen kwamen ze, uit alle hoeken en gaten. 

Een bonte verzameling cultuurliefhebbers.

Ieder koos een plek: feest!

Heisessie

Mijn groene week krijgt een heftig paars accent.

Het gezellige gezoem van bijen maskeert de directheid van hun vlucht.

De warmte van een huis en een natuurtuin die een unieke combinatie van intelligentie en bezieling weerspiegelt in de vijver. 

Zittend op een boomstam de wereld veranderen, te beginnen bij mezelf.