Wapperend wit wasgoed steekt fel doch vriendelijk af tegen het bruine bladerdak. Daarboven flitst de jachtig jagende dreigende onweerswolkenlucht voorbij. Ik vlucht en verschuil me. Binnen voel ik me veilig. Ziedend, suizend, razend, stormend waait het allemaal wel weer over.
Ik wacht... op verstilde bomen, helderblauwe hemel en kurkdroge was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten