woensdag 5 oktober 2016

Ik zie ik zie...

Ik zie hem niet staan.
Één keer is per ongeluk.
Twee keer is toeval.
Ik herken zijn stem uit duizenden.
Drie keer een patroon.
Vier keer is gewoon aso.
We gaan alsnog lunchen.
Gelukkig is hij niet rancuneus van aard.
De volgende keer zwaai ik.
Sprakeloos.
Drinken we een biertje.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten