Het was begin mei.
We hadden met juffrouw Josephine zelf appelmoes gemaakt.
Die deden we in zelf beschilderde Olvaritpotjes.
Speciaal voor Moederdag.
Trots nam ik het mee naar huis in een veel te grote AH-zak.
Huppel, huppel, KLATS!
Ik gilde alsof de wereld verging.
Al wat overbleef was het gedicht:
Een blijde dag is moederdag
die komt maar eens in 't jaar
en vader en de kinderen
die geven wat aan haar
Een blijde dag is moederdag
al is mijn pakje klein
ik heb voor haar iets moois bedacht
daar zal ze blij mee zijn
Een blijde dag is moederdag
de kamer wordt versierd
met mooie bloemen overal
wordt moederdag gevierd
Geen opmerkingen:
Een reactie posten